Ringte på dørå te verdens mest berømte boksar: Arild og Muhammad

Cassius Marcellus Clay jr. blei født 17. januar 1942 i Louisville i Kentucky, USA. Han viste tidligt at han hadde et stort talent for boksing, og Cassius va bare 18 år då han vant gull i klassen lett tungvekt i Sommer-OL i 1960. Seinare same året blei han proff.

Ingemar Johansson hette ein svenske så blei svensk seniormester i boksing i 1950, då han bare va 17 år gammel. 26. juni 1959 presterte «Ingo» å vinna tittelkampen i tungvektsklassen mod Floyd Patterson i New York itte knock-out i 3. runde. Men svensken tapte returoppgjøret året ittepå – Floyd Patterson vant på knock-out i 5. runde.

Så kom Charles «Sonny» Liston på banen – ein slugger som på ein måde va datidens Mike Tyson. Liston møtte Patterson i tittelkamp i Chicago i 1962, og Liston blei ny verdensmester i tungvektsboksing itte knock-out i 1. runde.

Då Patterson og Liston møttes te returkamp 22. juli 1963 i Las Vegas, blei det kort prosess og rein reprise: Liston vant igjen på knock-out i 1. runde og forsvarte tittelen.

25. februar 1964 møtte Sonny Liston ein ung udfordrar te tittelkamp i Miami – det va Cassius Clay så nå va blitt 22 år. Clay va ganske stor i kjeften onna oppladningen te kampen, og Liston måtte tåla ein god del saftige mobbing. Men bookmakerne holdt på Liston – han va 8–1 favoritt. Clay meinte han ville vinna ved å «fly like a butterfly – sting like a bee».

Den unge utfordraren fekk inn mange gode slag, og itte seks runder kom ikkje Liston ud i ringen merr, pga. ein vond skulder – røntgenbildene viste at skulderen va ude av ledd. Dermed va Cassius Clay verdensmester.

«Jeg er den største som har levd, jeg må være den største noensinne,» sa den nye mesteren i seiersintervjuet, og: «He wanted to go to heaven, so I took him down in seven.»

Det så skjedde itte kampen, vakte stor oppsikt. Den nye verdensmesteren syntes at Cassius Clay va et slavenavn, så han konverterte te muslim og tog navnet Muhammad Ali.

I returkampen mod Liston 2. mai 1965 i Lewiston, ein liden by i Maine, fekk Muhammad Ali inn et utrolig raskt og kraftig slag allerede i 1. runde, og Liston va slått. Faktisk va slaget så kjapt at ingen såg det skikkeligt. Va det avtalt spel? Hadde Liston solgt seg te mafiaen? Mange av tilskuerne og TV-seerne meinte at de aldri så et knock out-slag. Dermed blei udtrykket «The phantom punch» født.

Muhammad Ali blei innkalt te militærtjeneste, og han møtte te oppsatt tid 28. april 1967 i Houston, for å bli ein del av USAs væpna styrker onna Vietnamkrigen. Men Ali nekta å gå inn i militæret, og han blei dermed fratatt verdensmestertittelen i boksing.

Ali blei dømt te fem års fengsel, men han satt aldri inne. Itte diverse ankesager blei dommen oppheva av Høyesterett i juni 1971.

Itte tri år uden matchtrening forsøkte Ali å ta tebage tittelen seinare i 1971. Kampen mod mesteren, Joe Frazier, blei kalt «Fight of the Century», og itte 15 knallharde runder vant Frazier på poeng. Ali fekk sitt fysste tab som proffboksar.

Så gjekk det slag i slag – bokstavelig talt.

«The Rumble in the Jungle» – Ali tog tittelen tebage itte knock-out seier øve George Foreman i Zaire i oktober 1974.

«The Thrilla in Manila» – Ali forsvarte tittelen mod Joe Frazier i oktober 1975.

Leon Spinks tog tittelen fra Ali i 1978, men Ali vant returkampen året ittepå.

Muhammad Ali forsvarte VM-tit­telen i tungvekt 19 ganger, og han klarte å vinna tebage tittelen to ganger.

Tidlig på 1980-talet viste Ali tegn på dårlig helse. Han blei trege i reaksjonen, og han begynte å snakka utydeligt. Tilstanden forverra seg, og i 1982 fikk han diagnosen Parkinson. Te tross for sygdommen fortsatte Ali et aktivt liv, men nå fysst og fremst for å hjelpa andre. I 1996 fikk Ali det ærefulle oppdraget å tenna den olympiske ilden onna Sommer-OL i Atlanta.

Og apropos OL i USA. Eg tror ikkje der e mange fra Rogaland så har vært på besøg hjemma hos Muham­­mad Ali, men eg vett om ein. Og det skjedde onna Sommer-OL i Los Angeles i 1984.

Arild Marvik e ikkje bare ein markant person i Stavanger Roklub (med ein b), han har gjort seg så positivt bemerka innen norsk rosport at han i 2003 fekk Norsk Roforbunds Gullmedalje – den høgaste udmerkelsen Roforbundet har. Itte sin egen aktive karriere va Arild trenar, og i 1984 fekk han tur te OL som trenar for de norske kvinnelige roerne.

Då den aktive konkurransen va øve for roerne, blei det sjans te å bevega seg rundt i Los Angeles-området. Og ein dag blei mange i den norske troppen invitert på grillparty te ein rige nordmann med et enormt hus i Beverly Hills. Han fortalte at Mu­­hammad Ali bodde rett øve gadå.

Syklist Dag Otto Lauritzen, Arild Marvik og någen te ringte på dørå te verdens mest berømte boksar, og då kom livvakten ud for å sjekka kem de va. Og så sto Muhammad Ali himself i dørå – klar for å skriva autografer og bli med på fotografering.

De andre gjekk tebage te grillpartyet, men Arild og kameraten fra Roforbundet, Kjell Emblem, blei ståande å snakka med livvakten så lenge at de blei invitert inn på kaffe. Dermed blei det ein times tid i TV-stuå samen med herr og fru Ali og to barn på 6–8 år. Arild blei mektig populær hos de to små då han ga fra seg adle pinsene han hadde samla onna OL.

Då Arild og Kjell kom tebage te de andre, fekk de reprimande fra den norske OL-troppens ledar for å ha «forstyrret privatlivets fred» hos familien Ali.

Akkurat det tog de ikkje så tungt.