Der ute i skogen står æva vakt.
Ranke og tause står trea utan blom og blad,
stivna i kulde, nakne i frost.
Isdronninga har kledt treas bare armar i
glitrande, tynt rim - som til fest.
På glaset mitt har ho hengt sitt finaste arbeid,
roser og bregnar, tusen detaljar i nupereller,
ho pusla med i lange timar utan anna å ta seg til;
sjå desse ørsmå, skjøre krystallar strødd
over sprikande fingrar så vel som Yggdrasils rygg!
Då landar ein småfugl gild og raud –
akkurat dét som vanta no, på den ytterste grein, svisj
og setter seg mjukt og lett, men ikkje så lett som inkje..
drysj, drysj, svisj, svisj, det singlar i rim
et regn av krystallar i to sekund, og så
kjem eit nytt lite dryss når fuglen tar sats og fer
før det vert det stilt att i skogen.
Else Marie Vestrum Olsson